co widać na niebie

Tutaj sprawa też nie jest taka oczywista, bo choć Starlinków na niebie już jest dwa razy więcej, niż przez ostatnie 60 lat satelitów na orbicie, to ten widok wcale nam się tak bardzo nie popsuł. Są one widoczne bowiem tylko w początkowej fazie swojego lotu. Gdy już „parkują” na docelowej orbicie, widać je dużo słabiej. Kalendarz zjawisk astronomicznych 2022 r. ==> Kalendarz zjawisk na 2023 rok == (Mobilna wersja kalendarza na tablety i smartfony) (Dziś jest 26.11.2023, godz. 06:22 - czas CET zimowy) Zdarza się, że wieniec przesłania ciało niebieskie i widać tylko to zjawisko, a naturalny satelita Ziemii jest za nim ukryty. Często pojawia się w horrorach i innych mrocznych filmach. Przeczytaj również: Niezwykłe piękno chmur. Niezwykłe zjawiska optyczne na niebie od wieków rozbudzają wyobraźnie ludzi. Merkury pojawi się nisko na wieczornym niebie, w pierwszej połowie miesiąca, bo później będzie się krył w promieniach Słońca. Najłatwiej będzie go można zaobserwować 9 XII o zmierzchu. Natomiast Wenus jako Gwiazda Poranna widoczna będzie o świcie, na dobre dwie godziny przed wchodem Słońca. Czerwonawego Marsa nie dostrzeżemy w tym miesiącu na niebie, bo kryje się w Jak oglądać gwiazdy i satelity. W Polsce niedługo zgłupiejesz, patrząc w nocne niebo. Znikną gwiazdozbiory, pojawią się nowe obiekty. Co kilka tygodni na orbitę trafiają nowe satelity. Nawet gdy przez jakiś czas SpaceX wstrzymał wysyłkę swoich Starlinków na orbitę, w międzyczasie poleciały kolejne paczki satelitów sieci OneWeb. Co będzie widać na nocnym niebie w kwietniu 2022? Prezentujemy kalendarz zjawisk astronomicznych na ten miesiąc. Tak zaatakowano rosyjskie okręty. perbedaan ras timbul karena hal hal berikut kecuali. OGRÓD DOŚWIADCZEŃ. Prędkość dźwięku w powietrzu wynosi 340,3 metrów na sekundę, uczestnikom eksperymentu, który odbył się w Ogrodzie Doświadczeń, udało się zbliżyć do tego wyniku. - Jeśli wziąć pod uwagę nasze chałupnicze warunki, to uzyskaliśmy dobre wyniki: 400 i 342 metry na sekundę - mówi Rafał Sworst z Ogrodu Doświadczeń. W pomiarach wzięło udział ok. 60 osób. Powtórzenie historycznego eksperymentu zaplanowano jeszcze na 20 września (godz. 15 i 16). Chcący wziąć w nim udział, powinni przyjść z własnym stoperem. Ogród Doświadczeń znajduje się w Parku Lotników Polskich (naprzeciw centrum handlowego M1).A w tym tygodniu kolejne ciekawe wydarzenie w ogrodzie - 11 września (piątek) odbędzie się zlot teleskopów. - Zapraszamy wszystkich, nie tylko tych, którzy mają teleskopy - mówi Waldemar Ogłoza, organizator imprezy, pracownik Katedry Astronomii Uniwersytetu Pedagogicznego. Impreza potrwa od godz. 17 do 22. Pomiędzy godz. 17 a 19 organizatorzy szczególnie zapraszają dzieci w wieku szkolnym - w ogrodzie ustawione będzie planetarium, w którym 20-osobowe grupki co 20 minut będą mogły zobaczyć, co widać na niebie. Do ogrodu przyjdą właścicieli różnych teleskopów oraz firmy, które produkują takie urządzenia. Zaplanowano projekcje multimedialne i zawody, kto najszybciej odnajdzie na niebie konkretne obiekty. Więcej informacji można znaleźć na stronie: (WT) Przeszliśmy przez szczytowy moment sezonu białych nocy. Niemal najkrótsze i najjaśniejsze noce - mimo, że już odrobinkę dłuższe od tych z przesilenia letniego - wciąż zaczynają się bardzo późno, szybko kończą, a obserwatorzy na naszych szerokościach geograficznych, zwłaszcza w północnych województwach, nadal mają bardzo mało czasu jako-takiej ciemności. Z drugiej strony obecny czas wiąże się też z panowaniem najwyższych temperatur w roku, co sprzyja utrzymywaniu komfortu termicznego praktycznie do świtu, zwłaszcza gdy trafia się nam noc tropikalna umownie dotycząca takich przypadków, gdy temperatura nie spada poniżej 20 stopni Celsjusza. Spać w takich warunkach nie zawsze jest łatwo, więc jeśli inne okoliczności na to pozwalają, warto wykorzystać ten czas na obserwacje nieba. Czas białych nocy to nie tylko szansa na widowiskowe obłoki srebrzyste, ale też najczęstsze i najjaśniejsze w roku przeloty Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, z którą spędzimy cały miesiąc. Poza tym jasne niebo nie przekreśla szans na obserwacje planet, a te dla porannych skowronków będą stanowić coraz lepszy cel przed wschodem Słońca. Sprawdźmy co jeszcze przyniesie nam najgorętszy miesiąc roku, a zarazem trzeci i ostatni miesiąc sezonu białych tym tekście przeczytasz o:1. Długości dnia i Widoczności planet w lipcu Obłoki srebrzyste - część Ważniejszych zjawiskach astronomicznych przypadających w lipcu 2022, widocznych z terenu Mapy i wizualizacje dnia i nocyPo przesileniu letnim znajdujemy się w początkowej fazie odwrotnego procesu, z jakim mieliśmy do czynienia przez minionych 6 miesięcy. Dni czy się to nam podoba czy nie - już się skracają, ale gdyby jednak się to nie podobało to lipiec jest wciąż okresem, gdy nie trzeba się tym ubywaniem chwil ze Słońcem szczególnie smucić. 1 lipca wschód Dziennej Gwiazdy następuje już o godz. 04:16, a zachód prawie o najpóźniejszej porze w roku - godz. 21:20 CEST (czas dla Pomorza Gdańskiego). Obecnością Słońca możemy się więc cieszyć aż 17 godzin 3 minuty. Pod koniec miesiąca, który otwiera nam drugą połowę roku, ze Słońcem powitamy się tu o godz. 04:56, a pora zachodu przesunie się jedynie o 35 minut wstecz względem 1 lipca - do godz. 20:45 Słońca podczas górowania pozostaje zbliżona do maksymalnej w skali roku i niewiele się zmienia - maleje z najwyższych 59 stopni do 54 stopni, sprawiając, że Słońce wciąż przez znacznie większą część doby towarzyszy nam w codziennej pozornej wędrówce przez firmament i dostarczając na skutek wysokiego kąta padania promieni silnie odczuwalne dawki swojego ciepła. Łapmy tej witaminy D i czerpmy z lata ile się da, bo później długo przyjdzie nam na nie noce, które nieznacznie poprawią nam jakość - czytaj ciemność - nieba podczas ostatniego miesiąca białych nocy przypadną w pierwszym i ostatnim tygodniu lipca za sprawą następującego układu faz Srebrnego Globu: I kwadra 7 lipca, pełnia 13 lipca, III kwadra 20 lipca i nów 28 lipca. Podczas lipcowego okrążenia Ziemi Księżyc znajdzie się w perygeum swojej orbity 13 lipca (357263 km) zaledwie 9 godzin przed pełnią co stanowi największe zbliżenie pełni z perygeum w tym roku, z kolei apogeum (406274 km) przypadnie 26 lipca. O ile zatem na początku miesiąca niewielka faza Księżyca nie przyniesie istotnej poprawy widoczności nieba (będzie to ledwie 2 tygodnie po przesileniu letnim), o tyle nów w ostatnim tygodniu lipca dadzą już nam odczuć bardziej zauważalną ciemność w terenie przy spoglądaniu na rozgwieżdżone niebo, gdyż będzie to już przedsmak powrotu nocy astronomicznych od następnego planet w lipcu 2022MERKURY - - widoczna przez cały miesiąc w ostatniej godzinie przed wschodem Słońca, około 6-7 stopni nad horyzontem w momencie świtu cywilnego do około 12 stopni tuż przed wzejściem Dziennej Gwiazdy. Wymagany dostęp do odsłoniętej północno-wschodniej strony horyzontu. Blask najjaśniejszej z planet jest w lipcu stały i wynosi -3,8 mag. Zmieniają się faza i średnica kątowa: odpowiednio z 86 do 92% i 11,8 do 10,7 sekund. Koniunkcja z Księżycem 26 i 27 lipca (szczegóły w czwartym rozdziale, mapki w piątym).MARS - widoczny nad ranem w gwiazdozbiorach Ryb (do 8 lipca) i Barana. Jasność Czerwonej Planety rośnie z 0,4 do 0,2 mag., a średnica kątowa z 7,2 do 8,2 sekund. 21 i 22 koniunkcja z - widoczny nad ranem w gwiazdozbiorze Wieloryba. Jasność największej z planet rośnie z -2,4 do -2,6 mag., a średnica tarczki z 40,8 do 44,9 sekund. Koniunkcja z Jowiszem 19 - widoczny nad ranem w gwiazdozbiorze Koziorożca. Jasność rośnie w tym miesiącu nieznacznie, z do 0,3 mag., a średnica tarczki z do 18,6 sekund, nie licząc systemu pierścieni otaczających planetę. Saturn będzie pierwszą z planet, z którą Srebrny Glob spotka się w tym miesiącu, ale i tak stanie się to dopiero w jego drugiej połowie - koniunkcję tą możemy zaobserwować 16 - widoczny nad ranem w gwiazdozbiorze Barana, około 12 stopni na zachód od Plejad zdobiących Byka i widocznych już nad ranem przed rozjaśnieniem firmamentu. Jasność siódmej z planet naszego Układu nieznacznie wzrośnie z 5,8 do 5,7 mag., dalej wymagając oczywiście lornetki. Od 25 lipca rozpocznie się czas koniunkcji Urana z Marsem o dystansie 5 stopni, malejącej z każdą dobą do 2 sierpnia, gdy planety będzie dzielić niespełna 1,5 stopnia odległości i co pozwoli je ujrzeć jednocześnie nie tylko w lornetkach, ale też nieco większych powiększeniach - widoczny nad ranem w gwiazdozbiorze Ryb. Ostatnią z planet, podobnie jak Urana możemy spróbować ujrzeć jako gwiazdopodobny punkt jedynie lornetkami, znając dokładne położenie na daną noc, bowiem w lipcu jasność Neptuna wynosić będzie 7,8 srebrzyste. Polowanie na widowiskowe "duchy na niebie". Część 2Po maju, który zainaugurował sezon nad północną półkulą oraz czerwcu, który przyniósł pierwsze i kilka następnych wystąpień NLC nad umiarkowanymi szerokościami geograficznymi łącznie z Polską, wchodzimy w ostatni miesiąc, który może przynieść nam te "alternatywne zorze polarne" nad nasz kraj. Choć teoretycznie aż do zakończenia sezonu białych nocy możemy zaobserwować z Polski te zawieszone na granicy atmosfery i przestrzeni kosmicznej obłoki, to nie ulega wątpliwości, że największą szansę na sukces będziemy mieć głównie w pierwszej połowie lipca, będącą zwykle ostatnim dzwonkiem na ujrzenie obłoków srebrzystych z naszego kraju, zwłaszcza dla mieszkańców południa, gdzie czas białych nocy zaczął się w ostatniej dopiero dekadzie czerwca, a zakończy się jeszcze w pierwszym tygodniu poszukiwaniu tego zjawiska należy skierować wzrok na niebo północne, wodząc wzrokiem na sąsiadujące niebo zachodnie (kiedy obserwujemy w pierwszej części nocy, od około 30-60 minut po zachodzie Słońca) i niebo wschodnie (jeśli obserwujemy w drugiej części nocy przed nadchodzącym świtem). Najjaśniejsze fragmenty z tych zawieszonych ponad 75-90 km nad Ziemią chmur, zwykle ukazują się niezbyt wysoko nad horyzontem (5-10 stopni) gdzie niebo jest złotawe, ale z dobrym wzrokiem, w sprzyjającej pogodzie i ich dużym natężeniu, można je dostrzec nawet powyżej 50 stopni elewacji, wówczas już nie tylko na złotym, ale i bardziej ciemnogranatowym niebie. Do obserwacji zjawiska oczywiście nie potrzebujemy sprzętu optycznego. Jeśli jednak los sprzyja i obłoki srebrzyste ukazują się naszym oczom, zachęcam do uwieczniania ich na zdjęciach - już kilkunastosekundowe ekspozycje bez trudu zarejestrują ich 2022 roku bardzo korzystnie wypadł zwłaszcza tydzień z najkrótszymi nocami - podczas nocy w przesilenie letnie obłoki srebrzyste w pięknym wydaniu dotarły nawet na południe od Polski, po czym już kolejnej nocy ukazały się raz jeszcze, a na trzecią z rzędu dobę uwidoczniły się przed świtem. W poprzednich sezonach rzadko dochodziło do sytuacji by NLC pojawiały się nad naszym krajem noc po nocy, więc albo tym razem mieliśmy do czynienia z dość wyjątkową sytuacją, albo ze zwiastunem bardzo dobrego, długiego sezonu aktywności obłoków srebrzystych z ich licznymi wystąpieniami nad umiarkowanymi szerokościami geograficznymi. Miejmy nadzieję, że bliżej prawdy jest ta druga możliwość, bo jeśli tak się stanie to lipiec ma szansę zapisać się nie tylko równie udanie jak czerwiec, ale być może nawet zjawiska astronomiczne przypadające w lipcu 2022, widoczne z terenu Polski- od 02 do - widoczność ISS - od 2 lipca wchodzimy w drugi i ostatni okres widoczności Międzynarodowej Stacji Kosmicznej w ramach sezonu białych nocy. Z uwagi na nieustanną bliskość Słońca pod horyzontem przeloty stają się najczęstsze, najjaśniejsze i najdłużej trwające w porównaniu do wszystkich innych okresów widoczności. Szczegóły oraz orientacyjny harmonogram obserwacji dostępny w osobnym tekście w całości poświęconym widoczności - koniunkcja Księżyca z Antaresem - dość długo, bo aż do przełomu pierwszej i drugiej dekady miesiąca poczekamy na moment, w którym nasz satelita mija jasny obiekt - w tym wypadku będzie to najjaśniejsza gwiazda Skorpiona, stanowiąca jeden z najbardziej klasycznych obiektów letniego nieba. Pomarańczowo mieniący się Antares widoczny zawsze niezbyt wysoko nad południowym horyzontem to obiekt, do ujrzenia którego nie musimy długo czekać z pociemnieniem nieba, ale musimy wybrać za to miejsce z w pełni odkrytym południowym horyzontem aby wszelkie zabudowania nie uniemożliwiły obserwacji. Podczas tej koniunkcji dystans dzielący Antaresa od Księżyca zmierzającego ku pełni wyniesie niespełna 3,5 stopnia, zjawisko możemy więc z powodzeniem obserwować - koniunkcja Księżyca z Saturnem - pierwsze spotkanie Księżyca z jasną planetą dopiero na otwarcie drugiej połowy miesiąca. W koniunkcji z Saturnem dystans dzielący naszego satelitę od szóstej z planet wyniesie 4,5 stopnia - podobnie jak w przypadku spotkania z Antaresem lornetka pozwoli przyjrzeć się zjawisku z bliższej perspektywy mieszcząc oba obiekty w polu widzenia. Dodatkowo jeśli obserwacji dokonamy około godz. 03:00 CEST będziemy mieli okazję ujrzeć oba obiekty w trakcie górowania, gdy będą tego poranka osiągać najwyższe elewacje - w tym przypadku 18-22 stopnie nad - koniunkcja Księżyca z Jowiszem - trzy doby po minięciu Saturna nasz satelita zbliży się do największej z planet i będzie to dodatkowo spotkanie najwęższe ze wszystkich koniunkcji lipcowych. Podczas największego zbliżenia obiekty będą od siebie niespełna 3 stopnie, a obserwacja w około 45 minut przed wschodem Słońca pozwoli tę parkę zobaczyć aż 30-32 stopnie nad południowo-wschodnim koniunkcja Księżyca z Marsem - przez dwa poranki z rzędu Srebrny Glob przemierzać będzie gwiazdozbiór Barana, w którym świecić będzie Mars. Względem Czerwonej Planety dystans będzie przez dwie doby dość rozległy i wyniesie niemal 7 stopni 21 lipca oraz nieco ponad 5 stopni 22 lipca. Oświetlenie Księżyca zmniejszy się z 45% w pierwszy poranek do 35% dobę - koniunkcja Księżyca z Wenus - na pożegnanie tegorocznego sezonu białych nocy dwa poranki ze spotkaniem dwóch najjaśniejszych obiektów po Słońcu. Nasz satelita zmierzający ku nowiu znajdzie się 26 lipca w odległości niespełna 6 stopni od Wenus, ukazując nam zaledwie 6% swojej tarczy, zatem stanowiąc bardzo cienki, urokliwy i fotogeniczny sierp. Gdyby nie silne rozświetlenie nieba od zbliżającego się wschodu Słońca można by tu liczyć dodatkowo na ładnie uwypuklone światło popielate, ale z uwagi na jasne tło i niewielką elewację fenomen ten będzie widoczny bardziej subtelnie. Poranek później dystans dzielący obiekty wzrośnie do 6,5 stopnia, a oświetlenie Księżyca zmniejszy się do 2,5%. W przypadku obu poranków konieczny będzie dostęp do całkowicie odsłoniętego horyzontu północno-wschodniego, ponieważ elewacja obiektów wynosić będzie od 6 do 11 starty Starlink - po czerwcu dość niefortunnym dla miłośników obserwacji sztucznych satelitów, lipiec może okazać się miesiącem znacznie aktywniejszym dla SpaceX pod kątem budowania tej mega-konstelacji. Wstępne plany zakładają co najmniej 3 jeśli nie więcej startów kolejnych paczek po 53 satelity każda, co może stworzyć okoliczność do obserwacji Starlink-train na polskim niebie - zależnie od pory startu danej paczki i stopnia współgrania tej pory z okresem zmierzchu lub świtu nad naszym krajem. O widoczności przelotów planowanych w lipcu startów satelitów Starlink wspominać będę w zbiorczym tekście poświęconym temu tematowi aktualizowanym na bieżąco pod tym linkiem. Mapy i wizualizacje zjawisk f t yt Bądź na bieżąco z tekstami, zapowiedziami, alarmami zorzowymi i wiele więcej - dołącz do stałych czytelników bloga na Facebooku, obserwuj blog na Twitterze, subskrybuj materiały na kanale YouTube lub zapisz się do i wizualizacje wygenerowane dzięki Stellarium. Jeśli jesteś zapalonym obserwatorem nocnego nieba, istnieje kilka przydatnych aplikacji, które możesz pobrać na swój telefon lub tablet, aby pomóc Ci zidentyfikować najbardziej intrygujące gwiazdozbiory. Aplikacje te są przydatne z wielu powodów. Oprócz tego, że pozwalają dostosować mapę gwiazd do konkretnej lokalizacji, wiele z nich umożliwia również drukowanie lub pobieranie map gwiazd w formacie PDF. Google Sky to kolejna przydatna aplikacja. Nie tylko pomoże Ci ona zidentyfikować kształty gwiazdozbiorów, ale także dostarczy Ci mapę gwiazd dostosowaną do Twojej z najłatwiejszych do znalezienia gwiazdozbiorów jest Orion. Ten wielki gwiazdozbiór przypominający człowieka jest łatwy do zidentyfikowania i można go znaleźć w miesiącach zimowych na półkuli południowej. Dwie najjaśniejsze gwiazdy w tym gwiazdozbiorze to Betelgeuse i Rigel, które znajdują się w odległości około 230 stopni od siebie. Pas gwiazd wokół Oriona na zachodnim krańcu zakrzywia się w dół, co sprawia, że gwiazdozbiór przypomina but. Prawa stopa jest oznaczona przez Sajfę, a lewe ramię przez zastanawiasz się, kto stworzył ten gwiazdozbiór, nie jesteś sam. Gwiazda ta jest znanym łowcą, a jej pas często przedstawiany jest jako kosa. W Finlandii Orion jest również znany jako kosa vainamoinen, a czasami widać na nim skórę lwa. Istnieje również kilka innych nazw Oriona na z najbardziej widocznych cech Oriona jest mgławica, która pojawia się poniżej pasa. Uważa się, że mgławica ta uformowała tysiące nowych gwiazd i jest jednym z najłatwiej rozpoznawalnych obiektów na nocnym niebie. Chociaż mgławicę można znaleźć pod pasem gwiazd, najlepiej oglądać ją w styczniu, jak podaje jest najlepiej widoczny wieczorem. Jeśli mieszkasz na półkuli północnej, możesz go zobaczyć około północy każdego wieczoru. Będzie widoczny nad głową od grudnia do stycznia. Na półkuli południowej Orion będzie przechodził w zenicie około północy w kwietniu. Łatwo dostrzec Oriona w mieście o umiarkowanym zanieczyszczeniu MajorW starożytnym świecie ludzie szukali na niebie kształtów, które przedstawiały zwierzęta, bohaterów i inne rzeczy, którymi się interesowali. Kształty te zostały ostatecznie nazwane gwiazdozbiorami. Konstelacja to grupa gwiazd na niebie. Kształt niedźwiedzia jest jednym z najbardziej znanych gwiazdozbiorów, a Ursa Major to doskonały punkt obserwacyjny, z którego można badać nocne niebo. Jego grecka nazwa, Urania, oznacza niedźwiedzia, więc gwiazdozbiór ten ma wiele różnych nazw pochodzących od różnych gwiazdami w Ursie Większej są M81 i M82, które są układami podwójnymi gwiazd znajdującymi się 10 stopni od Phecda i Merak. W konstelacji tej można również znaleźć niektóre obiekty głębokiego nieba, w tym M109 i Mgławicę Sowa. Mgławica Sowa znajduje się w dolnej części Wielkiego Chrapacza i jest jedną z najjaśniejszych mgławic planetarnych na Major to wielki niedźwiedź na niebie, którego początki sięgają mitologii. Konstelacja ta od wieków kojarzona jest z wizerunkiem niedźwiedzia. Wzmianki o nim znajdują się w Biblii i u Homera, a także w kilku mitach greckich. Była to zazdrosna żona Zeusa. W mitologii greckiej Ursa Major jest również związana z niedźwiedzią boginią gwiazd w Ursa Major nosi nazwę Wielki Chochlik i jest również znana jako Wielka Niedźwiedzica. Asteryzm ten jest utworzony przez siedem głównych gwiazd, które tworzą obraz Chochlika. Zawiera on również dwa wskaźniki nawigacyjne: Dubhe i Merak. Te ostatnie wskazują na położenie obecnej gwiazdy bieguna północnego. Gwiazda w centrum Ursy Większej to Większa jest widoczna przez cały rok z półkuli północnej. Nad średnimi północnymi szerokościami geograficznymi gwiazdozbiór wydaje się być okołobiegunowy. Chociaż nie jest widoczny na niskich szerokościach geograficznych, jest widoczny w południowych tropikach. Wiosną może sprawiać wrażenie odwróconego do góry nogami, zwłaszcza gdy znajduje się w pobliżu zenitu. Składa się z gwiazd znajdujących się przed misą dyszla. Gwiazdy te tworzą górną część tułowia niedźwiedzia, podczas gdy gwiazdy znajdujące się z tyłu tworzą jest żeńskim gwiazdozbiorem na niebie, który pochodzi z mitologii greckiej około 3000 roku Konstelacja ta przedstawia królową Etiopii, która szczyciła się swoją urodą bardziej niż jakakolwiek nimfa morska. Jej piękno przyniosło jej pogardę Posejdona, który zniszczył ziemie jej męża i zabił jego córkę Andromedę. Kasjopeja znajduje się w rodzinie gwiazdozbiorów Perseusza, do której należą także Andromeda, Lacerta i Wielki ten znajduje się na półkuli północnej naprzeciwko Wielkiego Chochoła. Obie gwiazdy leżą po przeciwnych stronach planety Polaris. Konstelację tę można łatwo dostrzec na niebie od listopada do lutego. W marcu Wielki Chochoł wzniesie się na północny wschód, a Kasjopea znajdzie się niżej na niebie. Jest to doskonały czas na obserwacje pola gwiazdowego, Kasjopea jest domem dla kilku obiektów głębokiego nieba. W konstelacji tej znajdują się dwa obiekty Messiera, M52 i M103, które zawierają do 190 gwiazd. Gwiazda Tychona zgasła około 1572 roku, a gwiazda Kasjopei A zgasła w 1660 roku. Inne obiekty w Kasjopei to Mgławica Pacman i Gromada Białej szukasz ciekawego gwiazdozbioru do obserwacji nieba, Kasjopea jest świetnym wyborem. Można ją dostrzec we wczesnych godzinach porannych od maja do października i często jest widoczna nad głową. Na północy Kasjopea będzie widoczna w maksymalnym zasięgu na szerokościach geograficznych od 55 do 65 stopni. W kierunku południowym Kasjopea znajduje się niżej na trzech głównych gwiazd w Kasjopei, siedem najjaśniejszych gwiazd w tym gwiazdozbiorze to spektroskopowe gwiazdy podwójne. Ruchbah, czwarta najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze królowej, ma okres orbitalny 460 dni. Jej tradycyjna nazwa, Ruchbah, pochodzi od arabskiego rukbah, co oznacza kolano, ponieważ leży na kolanie Siedzącej Królowej. Inną jasną gwiazdą w Kasjopei jest V509, czyli „Pierś”, znajdująca się w samym sercu gwiazdozbioru. Gwiazda ta ma magnitudo 2,2, a jej odległość od Ziemi wynosi około 440 lat Pegaza jest siódmym co do wielkości gwiazdozbiorem na niebie. Charakteryzuje się kilkoma widocznymi gwiazdami. Znany jest również jako Skrzydlaty Koń i ma związek z mitologią grecką. Można go znaleźć na półkuli północnej w okresie od września do stycznia. Około godziny dziesiątej wieczorem Pegaz znajdzie się w swojej najwyższej pozycji. Jeśli jednak mieszkasz na półkuli południowej, Pegaza będzie o wiele łatwiej Pegaza jest znana od czasów starożytnych. Wielki kwadrat Pegaza zawiera cztery gwiazdy, z których trzy pochodzą z Pegaza, a jedna z sąsiedniego gwiazdozbioru Andromedy. Pegaz odegrał ważną rolę w badaniach nad planetami pozasłonecznymi. Pierwszą odkrytą w Pegazie gwiazdą z planetą była 51 Pegasi. Czwarta gwiazda, HR 8799, znajduje się w sąsiednim gwiazdozbiorze galaktyk Pegaza jest niezwykłym obiektem do obserwacji na niebie. Zawiera ona kilka gromad gwiazd o niezwykłych kształtach. Najjaśniejszą czerwoną galaktyką w grupie Pegaza jest NGC 7320, która znajduje się 39 milionów lat świetlnych od Ziemi. Innym ciekawym obiektem w tej konstelacji jest Kwintet Stephana, czyli galaktyka spiralna znajdująca się w północnej części gwiazdozbioru Pegaza. Znajduje się ona na wysokości około 100 000 lat świetlnych, dlatego do jej obserwacji potrzebny jest potężny gwiazdą w Pegazie jest Enif. Jest to jeden z 88 gwiazdozbiorów. Z półkuli północnej jest zwykle widoczny do góry nogami. Tworzą go dwie gwiazdy: Alfa (Markab) i Omega. Te dwie gwiazdy tworzą prawie idealny kwadrat. Spróbuj więc je odnaleźć. Jest tam wiele ciekawych rzeczy do oglądania!Najjaśniejszą gwiazdą w Pegazie jest Enif, pomarańczowy supergigant, który znajduje się w odległości około 690 lat świetlnych. Jego nazwa oznacza „bok” w języku arabskim i pierwotnie oznaczała „Alfa Perseusza”. W konstelacji tej znajdują się również Alpheratz i Delta Pegasi. Są one gwiazdami podwójnymi i stanowią godną nagrodę w każdej części nieba.

co widać na niebie