co to znaczy że pies nie podlega próbom pracy

Polski Owczarek Podhalański, zwany też owczarkiem tatrzańskim lub owczarkiem podhalańskim (ang. Tatra shepherd dog ), to jedna z kilku rodzimych polskich ras psów. Zgodnie z decyzją FCI, aktualny wzorzec dla rasy Polski Owczarek Podhalański ma nr 252 i opublikowano go 08.06.1988 r. W ramach tego wzorca Podhalany klasyfikuje się do Grupy 1. Dr Haywood podkreślił, że ważne jest, aby pamiętać, że psy nie reagują na rzeczy w taki sam sposób jak ludzie. Tak więc, podczas gdy człowiek wie, co to znaczy, gdy ktoś krzyczy lub mówi gniewnym tonem głosu, pies nie wie. Kiepski to pies ogrodnika - żałuje innym pracy i donosi na nich, żeby jej nie dostali a sam nie stara się o jakąkolwiek robotę? xD 2021-12-22 00:11:37 Co to znaczy pies w typie ON 2012-03-05 07:59:07 Nie wymagają one również intensywnych spacerów czy pielęgnacji, świetnie odnajdują się jako psy żyjące w mieście i nie sprawiają specjalnych problemów wychowawczych. Można by więc rzec, że buldog angielski jest psem idealnym, gdyby nie jego ponadprzeciętna chorowitość. Liczne schorzenia do których jest on predysponowany, nie Co istotne, owczarek środkowoazjatycki nie podlega próbom pracy. Podobnie jak pochodzący z Balearów perro de presa mallorquin, owczarek środkowoazjatycki jest typowym psem stróżującym. Pies tej rasy osiąga duże rozmiary, jest harmonijnie zbudowany, a jego ciało jest dobrze umięśnione. U alabai występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Nie podlega próbom pracy; Buldog angielski. Historia rasy. Określenie bulldog zostało po raz pierwszy wymienione w literaturze w wieku XVI, a jego najstarsza forma brzmiała bondogge i bolddogge. Pierwsza wzmianka dotycząca nowoczesnej nazwy jest datowana na 1631 lub 1632 r., została umieszczona w piśmie niejakiego Preswicka Eatona. Walki perbedaan ras timbul karena hal hal berikut kecuali. Historia i pochodzenie pointera – rasa myśliwska o długim pochodzeniuCharakter pointera- wiele zalet jednego psaWygląd pointera – elegancja i szlachetnośćWychowanie i szkolenie psów rasy pointer – bystry i chętny do naukiZdrowie pointera- cieszący się dobrym zdrowiem pies myśliwskiCzym karmić pointera – gotowe karmy czy dieta BARF?Pielęgnacja pointera – nieskomplikowana ale regularnaAkcesoria – co zakupić przed pojawieniem się pointera w domu?Hodowla – gdzie znajdę wymarzonego Pointera?Czy Pointer to pies dla mnie? Historia i pochodzenie pointera – rasa myśliwska o długim pochodzeniu Pointer jest uznawany za jedną z najstarszych ras myśliwskich, jednak co do jego pochodzenia do dzisiaj istnieje wiele kontrowersji. Psy te wyhodowano w Anglii, ale według jednej z teorii jego przodkowie najprawdopodobniej pochodzą z Hiszpanii. Inne teorie mówią, że pochodzi on z Włoch, Francji, czy Portugalii. Pierwotnym ich zadaniem było odnajdywanie i wskazywanie ptactwa czy zajęcy, na co wskazuje sama nazwa z ang. to point – wskazywać. Oczekiwano od nich zlokalizowania zwierzęcia, a gdy już poczuły właściwy trop przyjmował charakterystyczną pozę, która potocznie nazywa się stójka. Pies zastygał w bezruchu z podniesioną łapą do góry i tkwił w niej dopóki myśliwy nie da mu znać, aby przystąpił do wypłoszenia zwierzęcia z pól czy traw. W tym momencie najczęściej kończyło się odpowiedzialne zadanie Pointera, a złapaniem czy dogonieniem zwierzyny zajmował się inny towarzyszący myśliwemu pies. Przez lata starano się poprawić cechy Pointera i chcąc uzyskać doskonałego psa do polowań, krzyżowano go z innymi psami myśliwskimi, po których mógł odziedziczyć niezwykłą zwinność, węch czy wytrzymałość. Tymi psami były między innymi Foxhound, Greyhound czy Seter. Pointery używano również jako aportery, a nawet jako psy pracujące w wodzie, co sprawia, że jest to bardzo wszechstronna rasa. W Od XVIII wieku popularność Pointerów stale rosła, a to za sprawą szerokiego wykorzystywania broni palnej do polowań. Psy te stały się stałymi bywalcami dworów szlacheckich. Pierwszy wzorzec opracowany został w 1937 roku. Niestety podczas II Wojny Światowej mocno zmniejszyła się populacja tej rasy, podobnie zresztą jak i innych ras. Jedynymi krajami, w których udało się przetrwać licznej populacji Pointerów były Wielka Brytania i Stany Zjednoczone, gdzie psy te przetrwały trudne, wojenne lata. Powoli odbudowywano populację i ostatecznie wzorzec został zatwierdzony dopiero w 1970 roku. Rasa ta dzisiaj nie cieszy się już tak dużą popularnością, jednak posiada liczne grono swoich miłośników – w Wielkiej Brytanii do dzisiaj używany jest jako pies myśliwski. W Polsce najpopularniejsze były w XIX wieku. Według podziału na rasy opracowanego przez Międzynarodową Organizację Kynologiczną (FCI) Pointer został przypisany do grupy VII – Wyżły, sekcji 2 – wyżły brytyjskie. Pointery podlegają próbom pracy. Charakter pointera- wiele zalet jednego psa Pointer to pies energiczny, posiadającym wielki temperament. W domu umie zachowywać się spokojnie, o ile tylko jego potrzeby zostaną zaspokojone. Nie wolno zapomnieć, że ta rasa to przede wszystkim psy myśliwskie. Nie można traktować go jedynie jako psa towarzyszącego rodzinie, ponieważ potrzebuje on dużej dawki aktywności, podczas której będzie mógł się wykazać. Zdecydowanie nie jest to pies, który zadowoli się jedynie rzucaną mu piłeczką. Jedną z ważniejszych i bardzo cenionych cech charakteru Pointera jest niepohamowana ambicja i chęć podejmowania nowych wyzwań. W sferze uczuciowej Pointer również jest wyjątkowy. Bardzo mocno przywiązuje się do swojego właściciela. Do szczęścia potrzebuje bliskości swoich najbliższych, z którymi buduje silną więź. Z tego powodu nie powinno pozostawiać się go samotnie na długie godziny. Jeśli ma samotnie spędzić kilka godzin to kluczowym jest zapewnienie mu wcześniej dużej dawki ruchu. Pozwoli to rozładować jego energię i będzie mógł w spokoju oczekiwać powrotu najbliższych. Pointer wykazuje się ogromną cierpliwością i tolerancją w kontaktach z dziećmi. Oczywiście jak w przypadku innych psów, dzieci powinny być nauczone obchodzenia się z psem, ponieważ nie jest to zabawka. Najlepiej, jeśli ich wzajemne kontakty odbywać się będą pod kontrolą dorosłych. Nikogo nie powinno dziwić, że pies ten to doskonały łowca – a to z uwagi na drzemiący w nim silny instynkt łowiecki w połączeniu z doskonałym węchem. Nie jest to natomiast dobry pies stróżujący. Z radością przywita nie tylko znane mu osoby, ale z dużym prawdopodobieństwem również potencjalnych złodziei. Oczywiście nie jest to reguła – wobec obcych zdarza mu się czasem zachować ostrożność i nieufność. Pointer nie należy do psów szczekliwych, dlatego też jeśli nasz czworonóg głośno alarmuje to powinniśmy się tym zainteresować i sprawdzić, co zaniepokoiło naszego pupila. Psy tej rasy nie są też skłonne do zniszczeń pod warunkiem, że zapewni się im wystarczającą aktywność fizyczną i stymulację umysłową. Jeśli tego nie dopilnujemy, to istnieje niebezpieczeństwo, że Pointer rozładuje swoją energię na znajdujących się w jego otoczeniu przedmiotach. Z innymi psami nasz pupil będzie mógł stworzyć braterską więź pod warunkiem, że od małego będzie do nich przyzwyczajany. Z kotami niestety bywa różnie. Jeśli Pointer będzie się wśród nich wychowywał to nie będzie miał większych problemów żeby je zaakceptować. W przypadku obcych kotów rzecz może się mieć zgoła inaczej. Warto zawsze mieć na uwadze, że to jest pies myśliwski. Chociaż jego instynkt głównie odnosi się do ptactwa, to należy zachować czujność jeśli chodzi o napotkane, obce koty. Pointer to pies energiczny, posiadającym wielki temperament. W domu umie zachowywać się spokojnie, o ile tylko jego potrzeby zostaną zaspokojone. Nie wolno zapomnieć, że ta rasa to przede wszystkim psy myśliwskie. Wygląd pointera – elegancja i szlachetność Pointer jest psem dużym o bardzo eleganckiej sylwetce. W kłębie pies osiąga 63-69 cm, a suki 61-66 cm wysokości. Psy ważą średnio od 25 do 43 kg, natomiast suki od 20 do 29 kilogramów. Sylwetka Pointera jest harmonijnie zbudowana. Budowa ciała jest silna, lecz niezwykle smukła jak na tak dużego psa. Jedną z cech, która cechuje te psy to ich długie nogi, które służą niejako jako jego narzędzie ich pracy. Głowa osadzona jest na długiej szyi, z wyraźnie zaznaczonym stopem i dumnie noszona w górze. Oczy Pointera są duże i pełne łagodnego spojrzenia. Kolor oczu jest orzechowy lub brązowy – w zależności od umaszczenia. Uszy są wysoko osadzone, trójkątne, wiszące i przylegające do głowy. Nos jest ciemny, jednak dopuszczalny jest nieco jaśniejszy u osobników o umaszczeniu cytrynowo – białym. Grzbiet pointera jest silny z szeroką klatką piersiową. Kończyny mocne i dobrze umięśnione. Ogon jest średniej długości, noszony prosto z grzbietem lub pod nim. Jest prosty i zwęża się ku końcowi. Pointer ma krótką sierść, idealnie gładką i twardą. Umaszczenie może być dwukolorowe, jednokolorowe, jak i trójkolorowe. Najczęściej mają one umaszczenie łaciate cytrynowo – białe, pomarańczowo-białe, wątrobiano-białe lub czarno-białe. Wszystkie kolory mogą występować w cętki, jak i jako pojedyncza barwa – biała lub w różnych odcieniach brązowego. Pointer porusza się w sposób pewny siebie, płynny, a zarazem z dalekim wykrokiem z mocno zaznaczonym ruchem tylnych łap. Wychowanie i szkolenie psów rasy pointer – bystry i chętny do nauki Pointer ceniony jest nie tylko za swoje walory i cechy myśliwskie, ale również za to, że rasa ta jest niezwykle inteligenta. Bardzo chętnie współpracuje, szybko się uczy i rozumie, czego od niego się oczekuje. Mówi się, że Pointer to najbardziej posłuszna rasa ze wszystkich psów myśliwskich. Bardzo źle znosi jakąkolwiek agresję i przemoc, dlatego wychowanie i szkolenie bezwzględnie powinno opierać się na pozytywnych bodźcach. Ten niezwykły pies wszelką doznaną krzywdę i niesprawiedliwe traktowanie zapamięta na bardzo długo. Potrafi się wówczas zamknąć w sobie, co w rezultacie może doprowadzić do odmowy jakiejkolwiek współpracy. Pointer potrzebuje jasno określonych zasad i zadań do wykonania. W innym wypadku zorganizuje sobie czas sam, co nie zawsze może spodobać się właścicielom, tym bardziej, że są to psy bardzo kreatywne. Można rzec, że rodzą się wypełnione olbrzymimi pokładami energii, dlatego ich wychowanie powinno zacząć się od pierwszych dni w domu. W okresie szczenięcym bardzo rozrabia i uspokaja się nieco kiedy osiąga dorosłość. Ważnym, kluczowym wręcz aspektem w szkoleniu każdego psa jest wcześnie wprowadzana socjalizacja. Podobnie jest w przypadku Pointera. Pupil od małego powinien być oswajany z innymi psami, ludźmi czy miejskim zgiełkiem. Psy tej rasy lubią samowolne wycieczki, dlatego kluczowym elementem jest dobrze ogrodzony teren wokół domu, a na spacerach czujność i ostrożność. Pointer potrzebuje dużej ilości ruchu i różnych aktywności. Jeśli pies nie jest wykorzystywany w myślistwie można zapewnić mu alternatywne formy ruchu, które z pewnością przypadną mu do gustu. Miasto nie jest jego najlepszym miejscem do życia – prawdziwą miłością jest las i otwarta przestrzeń, na której będą mogły dać upust energii. Nawet jeśli pies nie pracuje zawodowo, dobrze jest ćwiczyć z nim tak zwaną “’stójkę”. Raz, dwa razy w tygodniu potrzebuje prawdziwej, długiej aktywności, przy której się wybiega. Doskonałym rozwiązaniem jest zapisanie psa do psiego przedszkola, gdzie od małego będzie poznawać poszczególne komendy, zachowania, a także będzie miał kontakt z innymi czworonogami. Drugą opcją jest trenowanie psa pod okiem doświadczonego trenera, który ma wiedzę na temat pracy z psami myśliwskimi. Zdrowie pointera- cieszący się dobrym zdrowiem pies myśliwski Pointery na ogół są psami zdrowymi, jednak ze względu na ich wielkość może wystąpić dysplazja stawów biodrowych. U czworonogów tych mogą pojawić się schorzenia serca, czy choroby nerek. Inną dość niespotykaną chorobą, która może spotkać psy tej rasy jest dysplazja mieszkowa czarnych włosów czy po prostu dysplazja mieszkowa. Są też narażone na alergie czy choroby oczu jak postępujący zanik siatkówki (PRA) czy wywinięcie się powieki (etropium). Osobniki z przeważającą ilością koloru białego w umaszczeniu są narażone na głuchotę. Na szczęście istnieje badanie słuchu, tak zwaną metodą BAER, która może całkowicie wykluczyć głuchotę lub określić jej stopień. Pointer jest psem odpornym na warunki atmosferyczne. Mimo tego, że jego sierść jest krótka to bardzo dobrze radzi sobie podczas mroźniejszych dni. Rasę tę cechuje wrodzona wytrzymałość, która sprawia, że mogą pracować nawet podczas upałów. Jednak należy zawsze mieć przy sobie wodę pitną dla psa i miejsce, w którym będzie mógł się schronić przed przegrzaniem i odpocząć. Nie mniej jednak, warto unikać nadmiernej aktywności w ciągu upalnych dni i w samo południe. Zadbany Pointer dożywa średnio około 13 lat, co na dużego psa jest świetnym wynikiem. Czym karmić pointera – gotowe karmy czy dieta BARF? Ze względu na swoje rozmiary i dużą aktywność fizyczną Pointer potrzebuje karmy dopasowanej indywidualnie pod niego i dobrej jakości. Dobierając karmę należy brać pod uwagę wiek, wagę, aktywność fizyczną i ewentualne schorzenia psa. Pointer nie należy do ras wybrednych, dlatego jego żywienie nie jest skomplikowane. Jest to pies bardzo energiczny dlatego posiada on wysokie zapotrzebowanie kaloryczne. Oczywiście jeśli pies nie pracuje to należy ograniczyć ilość pożywienia tak, aby nie doprowadzić do tycia, a w rezultacie do groźnej dla niego nadwagi. Co do sposobu jego żywienia nie ma jasno określonej najlepszej metody. Można podawać mu zarówno gotowe karmy suche, czy mokre, jak i dietę opartą na samodzielnym gotowaniu. Ważne, aby karmy pochodziły od sprawdzonych producentów i cechowały się wysoką zawartością mięsa w składzie. Zawsze trzeba zwracać uwagę na skład karmy. Jest to o tyle ważne, że karma nie powinna zawierać w sobie zbędnych zapychaczy i konserwantów, a jedynie wartościowe elementy dla prawidłowego rozwoju naszego psiego przyjaciela. Posiłki gotowane w domu powinny być wzbogacane o odpowiednie suplementy i witaminy. Warto rozważyć wizytę u psiego dietetyka, który pomoże nam ułożyć odpowiednio zbilansowany jadłospis dla naszego pupila. Oczywiście możemy też zasięgnąć rady u weterynarza. Trzeba pamiętać, że względu na swoją wielkość, rasa ta jest narażona na skręt żołądka. Mniejsze, ale częściej podawane posiłki pomogą nam tego problemu uniknąć. Po posiłku pies powinien zapewniony mieć odpoczynek – minimum godzinę. Koło miski z jedzeniem powinna zawsze stać miska ze świeżą wodą pitną, aby Pointer mógł zaspokoić swoje pragnienie. Woda powinna być wymieniana minimum raz dziennie. Dieta jest kluczowym elementem, który ma kolosalne znaczenie zarówno dla dobrego samopoczucia psa, jak i jego zdrowia Pielęgnacja pointera – nieskomplikowana ale regularna Codzienna pielęgnacja Pointera nie jest skomplikowana, a to dzięki jego krótkiej sierści. Pies ten niewielkie ilości sierści gubi przez cały czas, jednak najbardziej intensywnie linieje na jesień i zimę. Krótki i twardy włos chętnie wbija się w tapicerkę, z której niechętnie wychodzi, dlatego w pielęgnacji ważna jest systematyczność. Dzięki regularnym zabiegom pielęgnacyjnym uzyskamy piękny i lśniący włos u naszego psa. Do regularnego wyczesywania martwego włosa sprawdzi się gumowa lub silikonowa szczotka. Do usuwania zabrudzeń i nabłyszczania sierści doskonała będzie twarda szczotka z naturalnego włosia z dzika. Przydatne będą również wilgotne chusteczki pielęgnacyjne. Po spacerze lub pracy w polu czy lesie należy dokładnie sprawdzić sierść psa szukając nieproszonych gości. Pointer na ogół jest psem czystym, dlatego wystarczy go wykąpać raz na jakiś czas. Do kąpieli używamy szamponów przeznaczonych dla ras krótkowłosych lub takich, które zaspokoją aktualne potrzeby włosa psa – nawilżające, odświeżające czy podkreślające kolor. Co ciekawe Pointer nie wydziela charakterystycznego “psiego zapachu”, co pomaga mu w pracy podczas polowań. Niektóre Pointery mają skłonność do alergii, a w takim przypadku sprawdzą się szampony hipoalergiczne. Poza sierścią koniecznie dbać trzeba o oczy, uszy i pazury. Zwisające uszy narażone są na infekcje dlatego wskazana jest częsta ich kontrola. Jeśli pies nie ściera pazurów samodzielnie należy je regularnie, delikatnie przycinać. U ras dużych nie występuje tak rażący problem odkładania się kamienia nazębnego, jednak nie oznacza to, że on w zupełności nie powstaje. Ważna jest profilaktyka i dbanie o higienę jamy ustnej psa. Pomogą nam w tym dostępne na rynku pasty do zębów dla psów, żele, a także środki dodawane do jedzenia czy wody. Systematyczna pielęgnacja nie tylko przyczyni się do pięknego wyglądu naszego psiaka, ale również umocni więź z pupilem. Duża ilość czworonogów nie lubi zabiegów pielęgnacyjnych, dlatego w celu uniknięcia dyskomfortu psa należy przyzwyczajać do nich od małego. Pointer jest psem stosunkowo dużym, dlatego swobodne jego wykąpanie w domowych warunkach może nieraz okazać się problematyczne. Nie jest to powód do zmartwień, ponieważ z pomocą przychodzą nam salony pielęgnacji zwierząt, gdzie groomerzy posiadają odpowiedni sprzęt, dopasowany do wielkości różnych czworonogów. Akcesoria – co zakupić przed pojawieniem się pointera w domu? Wyczekując pojawienia się naszego czworonożnego przyjaciela w domu nie można zapomnieć o zakupie niezbędnych dla niego akcesoriów. Wyprawka musi obejmować wszystkie niezbędne elementy. Podstawowym elementem są miski na jedzenie i wodę. Dobrze wybrać te wysokiej jakości i odpowiedniej wielkości. Dobrym rozwiązaniem jest zaopatrzenie się w takie, które są stelażu, dzięki czemu duże psy nie muszą się nisko schylać a stelaż można regulować w miarę wzrostu psa. Kolejnym ważnym elementem jest legowisko, na którym pupil będzie mógł odpocząć po przechadzce i zabawach. Posłanie powinno być przede wszystkim dla psa, dlatego musi być dobrane do jego wielkości, aby mógł na nim swobodnie wypoczywać. Ważną kwestią jest miejsce, w którym będzie ustawione legowisko. Pointer to pies rodzinny, dlatego nawet podczas odpoczynku będzie spokojniejszy mając przy sobie swoich najbliższych. Przy wyprowadzaniu psa dobrze sprawdzą się dobrze dopasowane szelki typu guard lub obroża i długa smycz, która zapewnia psu komfort podczas poruszania się. Przy skłonności do samowolnych wędrówek, zwłaszcza w chwili, gdy złapią trop ptaka przyda się adresówka z danymi właściciela. Koniecznie też trzeba psa zaczipować. Pointer to pies żywiołowy, a same spacery mogą nie wystarczyć, aby zaspokoić jego potrzeby. Zabawki wszelkiego rodzaju sprawdzą się doskonale jako dodatek codziennej aktywności. Piłeczki, sznurki, czy pluszaki będą dobrym pomysłem, o ile nie posiadają małych elementów, które mogą zostać ewentualnie połknięte. Warto zadbać też o rozwój umysłowy naszego pupila – tu przydatne będą zabawki interaktywne i logiczne. Do systematycznej, codziennej pielęgnacji należy zaopatrzyć się w niezbędne do tego akcesoria i kosmetyki oraz preparaty. A w celu zapewnienia bezpieczeństwa podczas podróży samochodem powinniśmy zaopatrzyć się w odpowiedni transporter lub klatkę kennelową dopasowaną do wielkości naszego podopiecznego. Hodowla – gdzie znajdę wymarzonego Pointera? Posiadanie psa wiąże się dużą odpowiedzialnością. Nie jest to decyzja, która powinna zostać podjęta pochopnie, ponieważ to z jakiej hodowli będzie nasz szczeniak jest kluczowe dla jego zdrowia i pierwszej socjalizacji. Przeglądając ogłoszenia wystawiane przez hodowców szczególną uwagę zwróć na zamieszczane informacje i zdjęcia. Ważnym elementem jest to, czy hodowla jest zrzeszona w ZKwP (Związku Kynologicznym w Polsce), która bezpośrednio podlega pod najważniejszy organ jakim jest Międzynarodowa Organizacja Kynologiczna (FCI). Hodowle w niej zrzeszone przechodzą staranne i rutynowe kontrole, dzięki czemu mamy pewność co do warunków w nich panujących. Nie ma jakiejkolwiek możliwości, aby rodzice szczeniaków byli ze sobą spokrewnieni, a także wymagane są szczegółowe badania pod kątem występowania poszczególnych chorób typowych dla danej rasy. Często w Internecie można natknąć się na bardzo atrakcyjne cenowo ogłoszenia. Bądź bardzo ostrożny – takie oferty często pochodzą od pseudo hodowli, którym zależy tylko na szybkim zysku na szczeniakach. W takim przypadku nie ma pewności co do czystości ich genów, ani warunków w jakich są trzymane i hodowane. Pointer nie jest rasą bardzo popularną w naszym kraju, a co za tym idzie liczba hodowli jest proporcjonalnie mniejsza. Wiele osób decyduje się na zakup z zagranicznych hodowli, ponieważ tam jest znacznie większy wybór. Cena jest zależna od pochodzenia psa, wieku, płci, umaszczenia i samej renomy hodowli a także tego, czy jest to hodowla krajowa, czy zagraniczna. Ceny zaczynają się od około 3500 zł ale osobniki sprowadzane z zagranicznych, renomowanych hodowli mogą kosztować nawet kilka tysięcy euro. Zawsze przed dokonaniem zakupu udaj się do wybranej przez siebie hodowli, aby na własne oczy przekonać się o panujących tam warunkach, jak i zapoznać się ze swoim przyszłym członkiem rodziny. Nie wahaj się zapytać o nurtujące Cię pytania, ale nie zapomnij również poprosić o przedstawienie Ci dokumentacji wraz z wykonanymi niezbędnymi badaniami. Czy Pointer to pies dla mnie? Pointer potrzebuje właściciela, który tak jak on kocha ruch i prowadzi aktywny tryb życia. Z uwagi na swoje przeznaczenie odnajdzie się oczywiście przy boku myśliwego – będzie wówczas w swoim żywiole. Rzecz jasna nie trzeba być myśliwym, aby posiadać Pointera – pomimo tego, że jest to pies myśliwski nadaje się też oczywiście jako towarzysz życia osób nie polujących. Warto jednak pamiętać, że Pointer to pies, który nie odnajdzie się w miejskim zgiełku. Do pełni szczęścia potrzebuje otwartej przestrzeni – łąk, pól i lasów. Biorąc pod uwagę jak bardzo żywiołowe i energiczne są to psy, osoby starsze i mało aktywne nie powinny raczej rozpatrywać tej rasy. Właścicielem Pointera powinna zostać osoba aktywna, lubiąca ruch i będąca w stanie zapewnić psu wystarczającą porcję aktywności. Ponadto powinna być zrównoważona i obdarzyć psa uczuciem równym temu, którym pies obdarzy ją. Pointer odnajdzie się w także w rodzinie posiadającej dzieci. Jeśli docenisz nadzwyczajność i szlachetność tego wspaniałego psa, obdarzysz go uczuciem a także dasz upust jego energii to stworzysz z nim fantastyczną więź na długie lata. Najlepsza odpowiedź EKSPERTAll Rekin odpowiedział(a) o 19:42: To dotyczy ras psów użytkowych, np. pies pasterski musi nadawać się do wypasania zwierząt. W celu urządzenia próby pracy organizuje się specjalne konkursy dla danej rasy, gdzie pies może wykazać się swoim talentem i predyspozycjami w danej dziedzinie. Jeśli pies pomyślnie zaliczy próby, to może zostać skierowany do użytkowania w hodowli. Odpowiedzi Lonewolf odpowiedział(a) o 14:32 To jest potrzebne do wystaw. Jak chcesz się bawić w wystawy/hodowle danej rasy, która podlega próbą pracy dajmy na to np seter irlandzki to musi on zaliczyć próby i konkursy pracy psów myśliwskich. Że dana rasa psa np. używana jest w policji lub pomaga niepełnosprawnym. Uważasz, że ktoś się myli? lub Chcąc mieć czworonoga musimy odpowiedzieć sobie na kilka podstawowych pytań. Czy stać mnie na psa? Czy będę mieć dla niego czas? Czy podołam takiemu obowiązkowi? Opieka nad psem to nie tylko karmienie i głaskanie. Dla mnie to przede wszystkim czas spędzany razem i budowanie relacji, której nie da się porównać z niczym innym. I właśnie o tym będzie dzisiejszy wpis. Co zrobić, kiedy ze względu na różne życiowe zmiany pies musi zostać w domu sam na 9-10h? I czy to unieszczęśliwia naszego futrzaka? Ostatnie pół roku spędziłam z Odi w domu, ciesząc się pracą zdalną i jej towarzystwem przez cały dzień. Nie zastanawiałam się nad tym, z jakimi problemami i kombinacjami zderzają się Ci, dla których etat w pracy to codzienność. Niektórzy mogą pozwolić sobie na zabieranie czworonoga do biura – super rozwiązanie, ale niestety niezbyt popularne. Nota bene, udowodniono, że obecność psa w miejscu pracy sprzyja dobrej kondycji psychicznej, więc może kiedyś ten amerykański trend zawita w Polsce. Postanowiłam przeanalizować temat na własnej skórze. Odina do biura ze mną nie pójdzie, chociaż kłopotliwa w żaden sposób nie jest. Zakładam, że spałaby grzecznie obok, pochrapując od czasu do czasu. Ale cóż, zejdźmy na ziemię i stańmy z tematem twarzą w twarz. Vesper w biurze z Magdą / Standardowy home office z Odi Poznaj swojego psa Odi nie jest najbardziej aktywnym fizycznie psem na świecie. Pobiega chętnie przez kilkanaście minut, wykopie dziurę w poszukiwaniu kreta, popływa (choć nadal jak księżniczka, która delikatnie moczy każdą łapę), a potem drepcze przy nodze. To typ psa, który działa w slow motion przez większość doby. Tak jak wspomniałam we wcześniejszym poście Nie dotykaj mnie tak, nie należy też do najbardziej namolnych czworonogów. Lubi być tarmoszona i drapana (z miną „oh, tak, drap mój człowieku”), ale po kilkunastu minutach zabawy zwiewa na swoją poduchę, sygnalizując koniec miziania. Święte prawo Odiszona. Niemniej jednak, kiedy tylko jestem w domu, stacjonuje blisko mnie. Układa się przy nogach, towarzyszy podczas sprzątania albo gotowania. Miałam ogromne obawy, wiedząc, ze przynajmniej przez jakiś czas będzie musiała spędzać dni beze mnie. Z perspektywy czasu widzę, że było to podyktowane przede wszystkim nadopiekuńczością. Od czego zacząć? Trzeba sensownie zaplanować dzień. Odi wychodzi na bardzo aktywny spacer z samego rana. Jest to dla niej spora zmiana, ponieważ wcześniej nie motywowałam jej tak bardzo do zabawy i biegania. Dzięki temu mam pewność, że po powrocie do domu padnie ze zmęczenia i prześpi przynajmniej 5h. (Przetestowane!) Pozostają kolejne godziny, które trzeba zagospodarować. Nie poddawajcie się. Jest kilka rozwiązań. Mam to szczęście, że w ciągu dnia do domu wpada mój chłopak albo siostra, więc mogą sprawdzić czy wszystko gra. W 9/10 przypadków Odi śpi jak kamień… jak przystało na psa stróżującego :P . Taka wizyta to szansa na krótki spacer (choć kiedy jest bardzo gorąco Odi odmawia współpracy i „rozlewa się” na chłodnej podłodze). A potem nadchodzi „ta godzina” i wracam do domu. Śmigamy wtedy na długi spacer. Można? Można. Ale czy to łatwe? Nie. Przez pierwsze dni tygodnia mam masę energii, ale w okolicach czwartku dochodzi zmęczenie i wizja kolejnego aktywnego spaceru wieczorem nie zawsze jest atrakcyjna. Jednak merdający ogon i fikołki ze szczęścia są jak zastrzyk energii. SPACER! TERAZ! Odina na zdjęciu po lewej, piękny labek z po prawej Wyprowadzanie psów, czyli petsitter na ratunek! Prawdę mówiąc jeszcze nie przetestowałam tej usługi, choć wiem, że kilkoro z moich znajomych z powodzeniem z tego korzysta. Sama zastanawiam się, czy nie sprawdzić tego rozwiązania, widząc realne korzyści dla psa. Internet roi się od ogłoszeń osób proponujących opiekę nad zwierzętami. Jak znaleźć kogoś sensownego? Warto zapytać znajomych. Szukanie petsittera nie jest wcale łatwe. Po rozmowie z przyjaciółką, młodą mamą, stwierdziłam, że można to porównać do rekrutowania niani. Ceny za tego typu usługi wahają się w zależności od tego, na czym najbardziej nam zależy. Można zdecydować się na spacer krótki, długi, aktywny, ze szkoleniem… Opcji pod dostatkiem. Potencjalnego petsittera warto poprosić o referencje i co ważne – sprawdzić je. Większość osób zajmujących się tym tematem zawodowo proponuje pierwsze, darmowe spotkanie zapoznawcze. W przypadku Odi na pewno nie zdecyduję się na powierzenie jej osobie bez doświadczenia lub nastolatkowi. Nie jest to mały pieseczek, więc w przypadku jakiegokolwiek zagrożenia trudno wziąć ją pod pachę i zwiać. Przynajmniej nie na długim dystansie :) . Źrodło: Przygotowanie mieszkania Każdy pies inaczej reaguje na samotność. Część z nich wpada w amok wycia lub budzą się w nich niszczycielskie siły. Na początku Odi miała małą obsesję na punkcie darcia na strzępy papieru (najlepiej toaletowego lub ręczników papierowych), tak, że za każdym razem mieszkanie wyglądało jak po przejściu burzy śnieżnej. Całe szczęście papier udało się zastąpić gryzakami i (odpukać!) nie wpadła na pomysł, żeby zająć się czymś innym. Warto od samego początku przyzwyczajać psa do krótkich nieobecności. Wyjście do sklepu, do kina, do znajomych nie może być przesycone obawami i wyrzutami sumienia. Oczywiście wspaniale jest zabierać ze sobą wszędzie swojego czworonożnego kumpla, ale czasami nie zaszkodzi chwila rozłąki. Ważne jest także zabezpieczenie mieszkania – wystające kable, jedzenie (nie dla psa), balkon. Wszystko, co może zostać potencjalnie zeżarte lub jest niebezpieczne dla psa warto schować. Źródło: Z doświadczenia wiem, że dobrze sprawdza się ograniczenie przestrzeni – podczas mojej nieobecności Odi ma do dyspozycji salon, kuchnię i korytarz. Można rozważyć również wykorzystanie klatki kennelowej. Spotkałam wiele osób z negatywnym nastawieniem do klatek. Sama dość sceptycznie traktowałam to rozwiązanie, do momentu, kiedy zrozumiałam, że tego typu ograniczenie przestrzeni nie sprawia, że pies jest nieszczęśliwy. Dużo dały mi też rozmowy z Magdą, która uświadomiła mi, że dla Vesper klatka to przede wszystkim miejsce kojarzące się ze świętym spokojem i smakołykami. Nie brzmi to strasznie. W książce Jona Katza pt. „Wszystko, co usłyszałem od moich psów”, w bardzo ciekawym rozdziale “Koegzystencja” pojawia się taki fragment: Kiedy wychodzę z domu, wprowadzam psy do klatek, zwykle z kośćmi i innymi smakołykami. Dobrze jest wiedzieć, że siedzą jeden przy drugim, a nie osobno, bezpieczne, gryząc i żując. Nie chcę wracać do domu i rozglądać się z niepokojem, co tym razem zostało przemieszczone, co pogryzione, a co podarte na strzępy. W klatkach psy są bezpieczne, a ja zachowuję wtedy spokój ducha. Więcej możecie przeczytać o wykorzystaniu klatek tutaj: Klatka kennelowa, a niszczenie domu przez Milkę lub tutaj: Dlaczego wsadziłam psa za kratki?. Pamiętajcie tylko, że nie jest to rozwiązanie na 8-10h! Sprawa wygląda inaczej w przypadku szczeniąt. Potrzebują one zupełnie innej opieki, niż dorosłe psy, więc pozostawione na cały dzień w samotności na pewno znacznie bardziej odczują rozłąkę. Dlatego też z doświadczenia wiem, że warto stopniowo przyzwyczajać malucha do pozostawania w domu bez nadzoru. Tęsknota uszlachetnia? Jeśli spędzasz ze swoim psem całe dnie i nagle musisz przestawić się na tryb „bez psa w ciągu dnia” to z pewnością tęsknisz. Zupełnie naturalne. Pomimo szeregu minusów i zupełnie innej organizacji czasu nie warto rezygnować z posiadania psa wyłącznie ze względu na pracę. Co ciekawe, po kilku dniach całodziennej rozłąki, Odi podczas spacerów jest znacznie bardziej chętna do pracy i zmotywowana do szkolenia, niż wcześniej. Znacznie częściej chce się przytulać i w wyraźny sposób okazuje, że ma ochotę na zabawę. Wcześniej nie było o tym mowy, gdyż ciągle byłam „na oku”. Może z psami jest tak jak z ludźmi? Czasami lepiej się trochę stęsknić? Przy okazji, widzieliście zapowiedź filmu “The secret life of pets”? Może nasze zwierzaki wcale nie nudzą się w domu, kiedy nas nie ma? :) K.

co to znaczy że pies nie podlega próbom pracy